…η εκδρομή μας μια σιωπή,
προς πώληση η αντίσταση κι η μα-
ρτυρία.
Τι τυχερό έθνος,
στο θρήνο του μια Μαργαρίτα
το ντύνει με νυφικό τέφρας,
μα αυτό
κρατά το ραγισμένο ποτήρι .
Δανείζει τα παιδιά σου,
και εσύ, ναι εσύ
δεν κοινωνείς τον μάρτυρα.
Η Μαργαρίτα αγαπάει το χορό,
κι ως μουσικός του Lublin
τσουγκρίζει το ποτήρι μας,
δανείζει τον θάνατο.
Ροδίζει το νερό,
ροδίζουν οι λέξεις που σε περιμένουν.
κι εσύ
ένα επιλόβιο,
μαζί κι εγώ,
μαζί όλοι μας.
